σφυρόν

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

Αρχαία ελληνικά (grc)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική τὸ σφυρόν τὰ σφυρᾰ́
      γενική τοῦ σφυροῦ τῶν σφυρῶν
      δοτική τῷ σφυρ τοῖς σφυροῖς
    αιτιατική τὸ σφυρόν τὰ σφυρᾰ́
     κλητική ! σφυρόν σφυρᾰ́
  δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ τὼ  σφυρώ
γεν-δοτ τοῖν  σφυροῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'φυτόν' όπως «φυτόν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

σφυρόν < λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

σφυρόν, -οῦ ουδέτερο

  1. (ανατομία) αστράγαλος του ποδιού
    ※  8ος αιώνας   Ὅμηρος, Ἰλιάς, στη Βικιθήκη
    ※  5ος/4ος↑ αιώνας Ἀριστοφάνης, Σφῆκες, στίχ. 277 (274-277)
    ἢ προσέκοψ᾽ ἐν | τῷ σκότῳ τὸν δάκτυλόν που, | εἶτ᾽ ἐφλέγμηνεν αὐτοῦ | τὸ σφυρὸν γέροντος ὄντος;
    Στο σκοτάδι μήπως σκόνταψε | και το δάχτυλό του χτύπησε | και του κακοφόρμισε ίσως το στραγάλι; | Κάτι τέτοια τα παθαίνουν όλοι οι γέροι.
    Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr
    ※  5ος/4ος↑ αιώνας Ἀριστοφάνης, Ἀχαρνῆς, στίχ. 1179 @scaife.perseus
    καὶ τὸ σφυρὸν παλίνορρον ἐξεκόκκισεν,
  2. (μεταφορικά) πρόποδες βουνού
    ※  6ος/5ος↑ αιώνας Πίνδαροςw, Πυθιονίκαις, 2. Ἱέρωνι Συρακοσίῳ ἅρματι, 46 Επιμ. Boeck, Pindari opera quae supersunt, 1811. (2.44-2.46)
    ὃς | ἵπποισι Μαγνητίδεσσι ἐμίγνυτ' ἐν Παλίου | σφυροῖς,
    κι εκείνος | με τις μαγνησιώτικες εσμίχτηκε φοράδες στου Πηλίου | τα ριζά
    Μετάφραση (1994): Γιάννης Οικονομίδης, @greek‑language.gr
  3. το πιο απομακρυσμένο άκρο της Λιβύης

Συγγενικά[επεξεργασία]

Σύνθετα[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]