τρίπους

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

τρίπους < τρί- + πούς

Επίθετο

τρίπους, -ους, -ουν

1. τρίποδος, με τρία πόδια

   ※  1ος? αιώνας κε (ψευδο)Απολλόδωρος, Γ, 5, 8

   ἦν δὲ τὸ αἴνιγμα· τί ἐστιν ὃ μίαν ἔχον φωνὴν τετράπουν καὶ δίπουν καὶ τρίπουν γίνεται

2. που έχει έκταση τρία πόδια

   ※  5ος αιώνας πκε ⌘ Ηρόδοτος, Ιστορίαι, Γ (Θάλεια), 60, 2

   διὰ παντὸς δὲ αὐτοῦ ἄλλο ὄρυγμα εἰκοσίπηχυ βάθος ὀρώρυκται, τρίπουν δὲ τὸ εὖρος, δι᾽ οὗ τὸ ὕδωρ ὀχετευόμενον διὰ τῶν σωλήνων παραγίνεται ἐς τὴν πόλιν ἀγόμενον ἀπὸ μεγάλης πηγῆς.

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	τρῐποδ-
ονομαστική	ὁ	τρίπους	οἱ	τρίποδες
γενική	τοῦ	τρίποδος	τῶν	τριπόδων
δοτική	τῷ	τρίποδῐ	τοῖς	τρίποσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	τρίποδᾰ	τοὺς	τρίποδᾰς
κλητική ὦ!		τρίπους		τρίποδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τρίποδε
γεν-δοτ	τοῖν		τριπόδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πρόπους' όπως «πρόπους» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

τρίπους αρσενικό

• (έπιπλο) τρίποδας

Πηγές

• τρίπους - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τρίπους - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.