ψ

Ελληνικά (el)

ελληνικό αλφάβητο
Α	α		άλφα / ἄλφα		Ν	ν		νι / νῦ
Β	β	ϐ	βήτα / βῆτα		Ξ	ξ		ξι / ξεῖ, ξῖ, ξῦ
Γ	γ		γάμα / γάμμα		Ο	ο		όμικρον / ὂ μικρόν, (οὖ)
Δ	δ		δέλτα		Π	π	ϖ	πι / πεῖ, πῖ
Ε	ε		έψιλον / ἒ ψιλόν, (εἶ)		Ρ	ρ	ϱ	ρο / ῥῶ
Ζ	ζ		ζήτα / ζῆτα		Σ	σ/ς		σίγμα / σῖγμα
Η	η		ήτα / ἦτα		Τ	τ		ταυ / ταῦ
Θ	θ	ϑ	θήτα / θῆτα		Υ	υ		ύψιλον / ὖ ψιλόν, (ὖ)
Ι	ι		γιώτα, ιώτα / ἰῶτα		Φ	φ	ϕ	φι / φεῖ, φῖ
Κ	κ	ϰ	κάπα / κάππα		Χ	χ		χι / χεῖ, χῖ
Λ	λ		λάμδα, λάμντα, λάβδα		Ψ	ψ		ψι / ψεῖ, ψῖ
Μ	μ		μι / μῦ		Ω	ω		ωμέγα / ὦ μέγα, (ὦ)
Παρωχημένα γράμματα
Ϝ	ϝ		δίγαμμα		Ϻ	ϻ		σαν
Ϛ	ϛ		στίγμα		Ϸ	ϸ		σω
Ϡ	ϡ		σαμπί		Ͳ	ͳ		παλαιό σαμπί
Ϙ	ϙ		κόππα		Ϟ	ϟ		μεταγενέστερο κόππα
Ͱ	ͱ		ἧτα (δασυνόμενο)		Ϲ	ϲ		μηνοειδές σίγμα
Ϗ	ϗ		και		Ȣ	ȣ		ου
Ͷ	ͷ		παμφυλιακό δίγαμμα

Χαρακτήρας

ψ κεφαλαίο: Ψ

• ψι: το εικοστό τρίτο γράμμα (και δέκατο έβδομο σύμφωνο) του ελληνικού αλφαβήτου, που προστέθηκε στο φοινικικό στο οποίο δεν υπήρχε. Αποδίδεται με το ps στα περισσότερα δυτικά αλφάβητα που δε διαθέτουν αντίστοιχο φθόγγο. Προήλθε από την ένωση χειλικών (π, φ, φ με το σ). Στη νεοελληνική προέκυψε και από την ένωση του υ των διφθόγγων με το σ (δούλευσα,δούλεψα)
• ο αριθμός 700 στην αρχαία ελληνική αν είχε τον τόνο πάνω δεξιά (Ψ') και ο αριθμός 700.000 με τον τόνο κάτω αριστερά (,Ψ)
• η 23η ραψωδία στην Ιλιάδα και της Οδύσσειας -σύμφωνα με ορισμένους φιλολόγους η 23η της Οδύσσειας με ψ πεζό
• γράμμα της κυριλλικής γραφής μέχρι το 1700 -και σήμερα σε σλαβονικές εκκλησίες
• διεθνές σύμβολο σε πράξεις της φυσικής, των μαθηματικών, αλλά και σε παραμέτρους της μικροβιολογίας και άλλων επιστημών

Εξαίρεση

• το ουπς γράφεται με πς λόγω τελικού ς

Δείτε επίσης

• ψ στη Βικιπαίδεια