ψ

Ελληνικά (el)

Ελληνικό αλφάβητο
Α α Άλφα	Β β ϐ Βήτα
Γ γ Γάμα	Δ δ Δέλτα
Ε ε Έψιλον	Ζ ζ Ζήτα
Η η Ήτα	Θ θ ϑ Θήτα
Ι ι Ιώτα	Κ κ ϰ Κάπα
Λ λ Λάμδα	Μ μ Μι
Ν ν Νι	Ξ ξ Ξι
Ο ο Όμικρον	Π π ϖ Πι
Ρ ρ ϱ Ρο	Σ σ ς Σίγμα
Τ τ Ταυ	Υ υ Ύψιλον
Φ φ ϕ Φι	Χ χ Χι
Ψ ψ Ψι	Ω ω Ωμέγα
Παρωχημένα γράμματα
δίγαμμα	σαν
στίγμα	σω
ἧτα (δασυνόμενο)	κόππα
	σαμπί

Χαρακτήρας

ψ κεφαλαίο: Ψ

• ψι: το εικοστό τρίτο γράμμα (και δέκατο έβδομο σύμφωνο) του ελληνικού αλφαβήτου, που προστέθηκε στο φοινικικό στο οποιο δεν υπήρχε. Αποδιδεται με το ps στα περισσότερα δυτικά αλφάβητα που δεν διαθέτουν αντιστοιχο φθόγγο. Προήλθε από την ένωση χειλικών (π, φ, φ με το σ). Στη νεοελληνική προέκυψε και από την ένωση του υ των διφθόγγων με το σ (δούλευσα,δούλεψα)
• ο αριθμός 700 στην αρχαία ελληνική αν είχε τον τόνο πάνω δεξιά (Ψ') καιο αριθμός 700.000 με τον τόνο κάτω αριστερά (,Ψ)
• η 23η ραψωδία στην Ιλιάδα και της Οδύσσειας -σύμφωνα με ορισμένους φιλολόγους η 23η της Οδύσσειας με ψ πεζό
• γράμμα της κυριλλικής γραφής μέχρι το 1700 -και σήμερα σε σλαβονικές εκκλησίες
• διεθνές σύμβολο σε πράξεις της φυσικής, των μαθηματικών, αλλά και σε παραμέτρους της μικροβιολογίας και άλλων επιστημών

Δείτε επίσης

• ψ στη Βικιπαίδεια