ἀειλαμπής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀειλαμπής	τὸ	ἀειλαμπές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀειλαμποῦς	τοῦ	ἀειλαμποῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀειλαμπεῖ	τῷ	ἀειλαμπεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀειλαμπῆ	τὸ	ἀειλαμπές
κλητική ὦ!		ἀειλαμπές		ἀειλαμπές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀειλαμπεῖς	τὰ	ἀειλαμπῆ
γενική	τῶν	ἀειλαμπῶν	τῶν	ἀειλαμπῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀειλαμπέσῐ(ν)	τοῖς	ἀειλαμπέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀειλαμπεῖς	τὰ	ἀειλαμπῆ
κλητική ὦ!		ἀειλαμπεῖς		ἀειλαμπῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀειλαμπεῖ	τὼ	ἀειλαμπεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀειλαμποῖν	τοῖν	ἀειλαμποῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀειλαμπής < ἀει- + λάμπ(ω) + -ής

Επίθετο

ἀειλαμπής, -ής, -ές

• (ελληνιστική κοινή) που ακτινοβολεί πάντοτε (για τον Όλυμπο)

Σημειώσεις

• και χρήση σε νέα ελληνικά κείμενα (συνήθως μεταφορικά)

  ※  Ο ένθεος βίος του αειλαμπούς Επιφανίου φώτιζε τους ανθρώπους στην τρίβο της σωτηρίας. (Αλεξάνδρος Σαΐνης, Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989), εκδ. Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος, σ.58)

Πηγές

• ἀειλαμπής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
  ΣτΕ: χωρίς ένδειξη για χρήση στην καθαρεύουσα.