ἐξάδελφος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἐξάδελφος	οἱ	ἐξάδελφοι
γενική	τοῦ	ἐξαδέλφου	τῶν	ἐξαδέλφων
δοτική	τῷ	ἐξαδέλφῳ	τοῖς	ἐξαδέλφοις
αιτιατική	τὸν	ἐξάδελφον	τοὺς	ἐξαδέλφους
κλητική ὦ!		ἐξάδελφε		ἐξάδελφοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐξαδέλφω
γεν-δοτ	τοῖν		ἐξαδέλφοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐξάδελφος < ἐξ + αρχαία ελληνική ἀδελφός

Ουσιαστικό

ἐξάδελφος, -ου (ᾰ), αρσενικό (θηλυκό ἐξαδέλφη) (ελληνιστική κοινή)

1. εξάδελφος

   ※  3ος↓ αιώνας, Επιγραφή από την Φρυγία, Appia (Pınarcık-Abya) — Kepez. MAMA X 221, στ. 4 (1-7), @epigraphy.packhum.org

   Αὐρήλιοι Ζωτικὸ̣[ς]
   [κὲ] Τ̣ατη κὲ Ἀμμια μήτηρ
   [κὲ Μ]ένανδρος μητρὼ̣-
   [ς κὲ] ἐ̣ξάδελφος Ζω-
   [τικὸ]ς Μενάνδρῳ γλυ-
   [κυτά]τ̣ῳ μνήμης χάριν
   [κὲ ἑαυτοῖ]ς̣ ζῶντες.

2. (σπάνιο) ανιψιός

   ※  3ος/2ος↑ αιώνας ⌘ Παλαιὰ Διαθήκη κατά την μετάφραση των Εβδομήκοντα , Τωβίθ, 1.22

   τότε ἠξίωσεν Αχιχαρος περὶ ἐμοῦ, καὶ κατῆλθον εἰς τὴν Νινευη. Αχιχαρος γὰρ ἦν ὁ ἀρχιοινοχόος καὶ ἐπὶ τοῦ δακτυλίου καὶ διοικητὴς καὶ ἐκλογιστῆς ἐπὶ Σενναχηριμ βασιλέως Ἀσσυρίων, καὶ κατέστησεν αὐτὸν Σαχερδονος ἐκ δευτέρας• ἦν δὲ ἐξάδελφός μου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας μου.

Πηγές

• ἐξάδελφος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.