ἐρειψίτοιχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐρειψίτοιχος	τὸ	ἐρειψίτοιχον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐρειψιτοίχου	τοῦ	ἐρειψιτοίχου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐρειψιτοίχῳ	τῷ	ἐρειψιτοίχῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐρειψίτοιχον	τὸ	ἐρειψίτοιχον
κλητική ὦ!		ἐρειψίτοιχε		ἐρειψίτοιχον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐρειψίτοιχοι	τὰ	ἐρειψίτοιχᾰ
γενική	τῶν	ἐρειψιτοίχων	τῶν	ἐρειψιτοίχων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐρειψιτοίχοις	τοῖς	ἐρειψιτοίχοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐρειψιτοίχους	τὰ	ἐρειψίτοιχᾰ
κλητική ὦ!		ἐρειψίτοιχοι		ἐρειψίτοιχᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐρειψιτοίχω	τὼ	ἐρειψιτοίχω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐρειψιτοίχοιν	τοῖν	ἐρειψιτοίχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐρειψίτοιχος < (ἐρείπω) ἔρειψι(ς) + τοῖχος

Επίθετο

ἐρειψίτοιχος, -ος, -ον

• (σπάνιο) που γκρεμίζει τείχη

  ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας, στίχ. 882 (881-885)

  ἰὼ ἰὼ δωμάτων | ἐρειψίτοιχοι καὶ πικρὰς μοναρχίας | ἰδόντες, ἤδη διήλ-|λαχθε σὺν σιδάρῳ.

  Τους τοίχους των γκρεμνίσετε, | αλίμονο, μονάχοι σας και μοναρχίες είδετε | πικρές πολύ ο καθένας σας· | τώρα συμβιβαστήκατε με σίδερο στο χέρι.

  Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἐρείπω και τοῖχος

Πηγές

• ἐρειψίτοιχος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐρειψίτοιχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.