ὀνῖτις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὀνῐτῐδ-
ονομαστική	ἡ	ὀνῖτις	αἱ	ὀνίτιδες
γενική	τῆς	ὀνίτιδος	τῶν	ὀνιτίδων
δοτική	τῇ	ὀνίτιδῐ	ταῖς	ὀνίτισῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ὀνῖτιν	τὰς	ὀνίτιδᾰς
κλητική ὦ!		ὀνῖτι		ὀνίτιδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀνίτιδε
γεν-δοτ	τοῖν		ὀνιτίδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀνῖτις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὀνῖτις, -ιδος θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (φυτό) ρίγανη (Origanum onites)

  ※  1ος κε αιώνας ⌘ Διοσκουρίδης Πεδάνιος, Περὶ ἀπλῶν φαρμάκων, (Euporista vel De simplicibus medicinis), 2.141.1, @scaife.perseus

  συκῆς φύλλα λεῖα, χαμαίπιτυς καλῶς ποιεῖ, ὀρίγανος ὀνῖτις, πολύκνημον σὺν οἴνῳ, ὄρνιθος καθηψημένης συγχυλωθείσης ζωμός, κρέως λιπαροῦ ὁμοίως·

  ※  2ος κε αιώνας ⌘ Γαληνός, De simplicium medicamentorum temperamentis ac facultatibus I-VI, 8.15.13 @scaife.perseus

  Ὀρίγανος ἡ μὲν Ἡρακλεωτικὴ δραστικωτέρα τῆς ὀνίτιδος, ἀμφοῖν δὲ ἀγρία, ἣν πάνακες Ἡράκλειον, οἱ δὲ κονύλην καλοῦσιν.

  ≈ συνώνυμα: ὀρίγανον, ὀρίγανος

Πηγές

• ὀνῖτις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.