ὀρίγανος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὀρῑγᾰνο-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὀρίγανος	οἱ/αἱ	ὀρίγανοι
γενική	τοῦ/τῆς	ὀριγάνου	τῶν	ὀριγάνων
δοτική	τῷ/τῇ	ὀριγάνῳ	τοῖς/ταῖς	ὀριγάνοις
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὀρίγανον	τοὺς/τὰς	ὀριγάνους
κλητική ὦ!		ὀρίγανε		ὀρίγανοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀριγάνω
γεν-δοτ	τοῖν		ὀριγάνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «κάμηλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀρίγανος < άγνωστης ετυμολογίας

Ουσιαστικό

ὀρίγανος (ὀρῑγᾰνος) αρσενικό ή θηλυκό

1. (φυτό) ρίγανη
2. (συνεκδοχικά, μεταφορικά άνθρωπος στρυφνός και δύστροπος

Άλλες μορφές

• ὀρίγανον

Εκφράσεις

• ὀρίγανον βλέπει: έχει ξινισμένα μούτρα

Πηγές

• ὀρίγανος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.