ὀχλεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὀχλεύς	οἱ	ὀχλεῖς
γενική	τοῦ	ὀχλέως	τῶν	ὀχλέων
δοτική	τῷ	ὀχλεῖ	τοῖς	ὀχλεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ὀχλέᾱ	τοὺς	ὀχλέᾱς
κλητική ὦ!		ὀχλεῦ		ὀχλεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀχλεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		ὀχλέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀχλεύς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὀχλεύς, -έως αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) συνώνυμο του μοχλός στον Ησύχιο

  ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Ο

  <'ὀχλεύς> μοχλός r. στρόφιξ. δεσμός. ἕρμα. πόρπη

Πηγές

• ὀχλεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.