ὄναγρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὄναγρος	οἱ	ὄναγροι
γενική	τοῦ	ὀνάγρου	τῶν	ὀνάγρων
δοτική	τῷ	ὀνάγρῳ	τοῖς	ὀνάγροις
αιτιατική	τὸν	ὄναγρον	τοὺς	ὀνάγρους
κλητική ὦ!		ὄναγρε		ὄναγροι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀνάγρω
γεν-δοτ	τοῖν		ὀνάγροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὄναγρος < αρχαία ελληνική ὄνος + ἄγριος • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ὄναγρος αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

1. (θηλαστικό ζώο) o όναγρος
2. (στρατιωτικός όρος)) ο όναγρος (είδος καταπέλτη)

Πηγές

• ὄναγρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὄναγρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.