αναίρεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αναίρεση	οι	αναιρέσεις
γενική	της	αναίρεσης*	των	αναιρέσεων
αιτιατική	την	αναίρεση	τις	αναιρέσεις
κλητική		αναίρεση		αναιρέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αναιρέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

αναίρεση < αρχαία ελληνική ἀναίρεσις

αναίρεση θηλυκό

η ακύρωση μιας αλλαγής
ο Άρειος Πάγος ως ανώτατο δικαστήριο του κράτους, δικάζει μετά την άσκηση αναίρεσης κατά τελεσίδικης απόφασης εκ των πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων
(μουσική) ( $\natural$ $\natural$ ) η ακύρωση της αλλοίωσης ενός φθόγγου που είχε προηγουμένως αλλοιωθεί από μία δίεση ή μία ύφεση
- διπλή αναίρεση ( $\natural$ $\natural$ ), αναίρεση δίεση ( $\natural$ $\sharp$ ), αναίρεση ύφεση ( $\natural$ $\natural$ ): αλλοιώσεις που δεν χρησιμοποιούνται πλέον σήμερα

αναίρεση

αναίρεση στη μουσική