καρμανιόλα

Από Βικιλεξικό
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Δείτε επίσης: Καρμανιόλα

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική η καρμανιόλα οι καρμανιόλες
      γενική της καρμανιόλας
    αιτιατική την καρμανιόλα τις καρμανιόλες
     κλητική καρμανιόλα καρμανιόλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

καρμανιόλα < (άμεσο δάνειο) γαλλική carmagnole + [1] (παλιότερα: είδος κοντού χιτώνα ιταλών εργατών, αργότερα: γαλλικό τραγούδι και χορός της εποχής της Τρομοκρατίας) < ιταλική Carmgnola (ιταλική πόλη της Τοσκάνης)[2]

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /kaɾ.maˈɲo.la/
τυπογραφικός συλλαβισμός: καρ‐μα‐νιό‐λα

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

καρμανιόλα θηλυκό

  1. (ιστορία) η λαιμητόμος
     συνώνυμα: γκιλοτίνα
  2. (μεταφορικά) το επικίνδυνο σημείο για τη ζωή του ατόμου ή των ατόμων, συνήθως για οδηγούς
    η διασταύρωση της εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας είναι καρμανιόλα, καθώς γίνονται εκεί πολύ συχνά τροχαία δυστυχήματα
  3. (προφορικό) δυνατό πριόνι για ξύλο ή σίδερο
  4. (προφορικό, στη χαρτοπαιξία) κόλπο, στημένη παρτίδα από συνεννοημένους απατεώνες για να πάρουν τα χρήματα του θύματος [3]
  5. (προφορικό) πανάκριβο κέντρο διασκέδασης [3]
  6. παρωχημένο, ιστορία γαλλικό τραγούδι και χορός [4]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

  1. καρμανιόλα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 
  3. 3,0 3,1 καρμανιόλα pdfΚάτος, Γιώργος Β. (2016) Λεξικό της λαϊκής και της περιθωριακής μας γλώσσας. Θεσσαλονίκη, 2016 στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας- Αναζήτηση:'καρμανιόλα'.
  4. Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .