σφήν

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σφήν	οἱ	σφῆνες
γενική	τοῦ	σφηνός	τῶν	σφηνῶν
δοτική	τῷ	σφηνῐ́	τοῖς	σφησῐ́(ν)
αιτιατική	τὸν	σφῆνᾰ	τοὺς	σφῆνᾰς
κλητική ὦ!		σφήν		σφῆνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σφῆνε
γεν-δοτ	τοῖν		σφηνοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'μήν' όπως «μήν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σφήν < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

σφήν αρσενικό

1. σφήνα
2. όργανο βασανισμού

Συγγενικά

• σφηνάριον
• σφηνεύς
• σφηνίσκος
• σφηνοειδής
• σφηνοκέφαλος
• σφηνόπους
• σφηνοπώγων
• σφηνόω
• σφήνωσις

Πηγές

• σφήν - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σφήν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.