αλαλόφωνος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	αλαλόφωνος	η	αλαλόφωνη	το	αλαλόφωνο
γενική	του	αλαλόφωνου	της	αλαλόφωνης	του	αλαλόφωνου
αιτιατική	τον	αλαλόφωνο	την	αλαλόφωνη	το	αλαλόφωνο
κλητική		αλαλόφωνε		αλαλόφωνη		αλαλόφωνο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	αλαλόφωνοι	οι	αλαλόφωνες	τα	αλαλόφωνα
γενική	των	αλαλόφωνων	των	αλαλόφωνων	των	αλαλόφωνων
αιτιατική	τους	αλαλόφωνους	τις	αλαλόφωνες	τα	αλαλόφωνα
κλητική		αλαλόφωνοι		αλαλόφωνες		αλαλόφωνα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

αλαλόφωνος < άλαλ(ος) + -ό- + -φωνος

Προφορά

ΔΦΑ : /a.laˈlo.fo.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐λα‐λό‐φω‐νος

Επίθετο

αλαλόφωνος, -η, -ο

• ιδιωματικό των Κυκλάδων
  1. που έχει χάσει την λαλιά του
  2. (μεταφορικά) που έχει μείνει έκπληκτος, άφωνος

     ※  Καὶ νὰ πού, κοιτάζοντάς την, ἀπόμενα ἀλαλόφωνος τώρα, γιατὶ ἀνακάλυπτα ἔξαφνα πὼς μὲ δένανε μ’ ἐκείνη ἀθώρητες κλωστὲς ἀναρίθμητες, σὰν ἀπὸ βαθειὲς κι’ ἀσύντριφτες ἀγάπες.

     Άγγελος Σημηριώτης, Αζιζέ, Νέα Εστία, τεύχος 72, 15 Δεκεμβρίου 1929, σελ. 1047

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις λαλιά και φωνή

Μεταφράσεις

    αλαλόφωνος

→ δείτε τη λέξη άφωνος

Πηγές

• αλαλόφωνος -  Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• «αλαλόφωνος», σελ. 398, τόμος 1, 1933 - ⌘ Ἱστορικὸν Λεξικὸν τῆς Νέας Ἑλληνικῆς, τῆς τε κοινῶς ὁμιλουμένης καὶ τῶν ἰδιωμάτων (ΙΛΝΕ) της Ακαδημίας Αθηνών, online έως το λήμμα «δαχτυλωτός» (αναζήτηση, βραχυγραφίες). Έντυπη έκδοση: επτά τόμοι (1933‑2022) ως το λήμμα «δόγης»