φωνή

Ελληνικά (el) [επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φωνή	οι	φωνές
γενική	της	φωνής	των	φωνών
αιτιατική	τη	φωνή	τις	φωνές
κλητική		φωνή		φωνές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

φωνή < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική φωνή < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *bʰoh₂neh₂ < *bʰeh₂- (μιλώ, φημί)

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /foˈni/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φω‐νή

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

φωνή θηλυκό

ο ήχος που παράγεται από τον αέρα που ξενικά από τους πνεύμονες, όταν πάλλει τις φωνητικές χορδές του λάρυγγα και μορφοποιείται από τα όργανα της στοματικής και ρινικής κοιλότητας (ανθρώπων και ζώων)
η ικανότητα / δυνατότητα παραγωγής ήχων, τόνων και γενικότερα φωνής
↪ δυνατή / γλυκιά / βραχνή / ψιθυριστή / πνιγμένη / στεντόρεια φωνή

↪ τα δέντρα δεν έχουν φωνή
(πληθυντικός) δυνατές ομιλίες, κραυγές, φασαρία, θόρυβος
↪ οι φωνές τους ακούγονταν μέχρι το δρόμο
(μεταφορικά) ο ήχος ή σύνολο ήχων που βγάζουν τα άψυχα αντικείμενα
↪ η φωνή του δάσους / της θάλασσας / του ανέμου
(συνεκδοχικά) μια προσωπικότητα με κύρος
↪ η φωνή του τάδε έχει μεγάλη απήχηση στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής
(μεταφορικά) το εσωτερικό συναίσθημα, η προαίσθηση που μας επιβάλλει / προτρέπει / αποτρέπει ένα τρόπο συμπεριφοράς
↪ η φωνή της συνείδησης / του καθήκοντος / της καρδιάς / της φύσης / της λογικής
μια γνώμη ή μια θέση που παίρνει δημοσιότητα
↪ η φωνή διαμαρτυρίας / δυσαρέσκειας / αγανάκτησης / του λαού / της μειοψηφίας / της επαρχίας
(γραμματική) υποκατηγορία του ρήματος που αναφέρεται στα παρεπόμενά του, η κατηγοριοποίηση των τύπων ενός ρήματος με βάση τα μορφολογικά του χαρακτηριστικά και, συγκεκριμένα, τις καταλήξεις με τις οποίες δηλώνεται κλιτικά, όταν εκφράζει ενέργεια (ενεργητική φωνή, π.χ. κρατώ), πάθος (παθητική φωνή, π.χ. αμφισβητούμαι) ή κατάσταση (μέση φωνή, π.χ. κοιμάμαι)
↪ η νεοελληνική έχει ρήματα ενεργητικής και παθητικής φωνής ενώ τα ρήματα της αρχαιοελληνικής έχουν ενεργητική, μέση και παθητική φωνή
(γλωσσολογία) άλλη ονομασία του φθόγγου
(μουσική) καθεμιά από τις μελωδίες που συνηχούν αρμονικά σε ένα μουσικό έργο
→ δείτε τις λέξεις πολυφωνία και τετραφωνικός, πρώτη φωνή, δεύτερη φωνή
η ικανότητα να τραγουδάει κάποιος
↪ έχει φωνή ψάλτη

Εκφράσεις[επεξεργασία]

ακολουθώ τη φωνή της λογικής / της καρδιάς: συμπεριφέρομαι με βάση τη λογική, το συναίσθημα
ακούω φωνές: έχω ακουστικές παραισθήσεις (που μπορεί να είναι και ένδειξη ψυχικής διαταραχής)
βάζω / μπήγω / πατώ τις φωνές: φωνάζω δυνατά, διαμαρτύρομαι, μαλώνω (με) κάποιον
κατά φωνή (κι ο γάιδαρος / και το πουλί): για κάποιον που εμφανίζεται ξαφνικά τη στιγμή ακριβώς που γίνεται λόγος για αυτόν
με μια φωνή: για απόλυτη ταύτιση απόψεων, ομοφωνία, σαν ένας άνθρωπος
ούτε φωνή ούτε ακρόαση: για έλλειψη ανταπόκρισης
υψώνω / χαμηλώνω τη φωνή: φωνάζω από θυμό / μιλάω ήπια
φωνή βοώντος εν τη ερήμω (φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ): για αδιαφορία σε σωστές υποδείξεις ή συμβουλές
φωνή λαού, οργή Θεού: για δίκαιη διαμαρτυρία, αγανάκτηση

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

ετυμολογικό πεδίο
φων-

όπως

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

φωνή

καταλανικά : veu ^(ca)
κορεατικά : 목소리 ^(ko) (moksori)
κροατικά : glas ^(hr)
λατινικά : vox ^(la)
νορβηγικά : stemme ^(no), røst ^(no)
ολλανδικά : stem ^(nl)
ουγγρικά : hang ^(hu)
ούρντου : آواز ^(ur)
περσικά : آواز ^(fa) (āvaz)
πολωνικά : głos ^(pl)
πορτογαλικά : voz ^(pt)
ρουμανικά : voce ^(ro)
ρωσικά : голос ^(ru) (gólos)
σουηδικά : röst ^(sv)
τουρκικά : ses ^(tr), seda ^(tr), avaz ^(tr)
φιλιππινέζικα : boses ^(tl)
φινλανδικά : ääni ^(fi)
χίντι : आवाज ^(hi) (āvāj), आवाज़ ^(hi) (āvāz)

Αρχαία ελληνικά (grc) [επεξεργασία]

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	φωνή	αἱ	φωναί
γενική	τῆς	φωνῆς	τῶν	φωνῶν
δοτική	τῇ	φωνῇ	ταῖς	φωναῖς
αιτιατική	τὴν	φωνήν	τὰς	φωνᾱ́ς
κλητική ὦ!		φωνή		φωναί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φωνᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		φωναῖν
1η κλίση, Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

φωνή < (κληρονομημένο) πρωτοελληνική *pʰōnā́ < (κληρονομημένο) πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *bʰoh₂neh₂ < *bʰeh₂- (μιλώ, φημί)

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

φωνή θηλυκό

η φωνή ανθρώπου και γενικά ο ήχος που βγάζουν άψυχα και έμψυχα (η κραυγή/ήχος ζώου, ο ήχος μουσικού οργάνου, των κυμάτων κ.λπ.)
↪ ἄνθρωπος πολλὰς φωνὰς ἀφίησι, τὰ δὲ ἄλλα μίαν (Αριστοτέλης)

↪ ἡ φωνή αὐτοῦ ὡς φωνή ὑδάτων πολλῶν
η γλώσσα (που μιλά κάποιος)
↪ μανθάνω τὴν Ἑλληνικὴν φωνήν - μαθαίνω την ελληνική γλώσσα
η ρήση, η αποφθεγματική φράση, η άποψη
↪ ἡ τοῦ Σωκράτους φωνή (Πλούταρχος)
οι φωνασκίες, οι δυνατές φωνές

Εκφράσεις[επεξεργασία]

ἀπὸ φωνῆς (του....): καθ' υπαγόρευση του...

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

ετυμολογικό πεδίο
φων-

πάνω από 250 Λέξεις με 'φωνή' @perseus.tufts.edu Greek Dictionary Headword Search, Πανεπιστήμιο Tufts

όπως: (δείτε τα συγγενικά και σύνθετά τους)

σύνθετα:

Πηγές[επεξεργασία]

«φωνή» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012.
«φωνή» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.

φωνή

Πίνακας περιεχομένων

Ελληνικά (el) [επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αρχαία ελληνικά (grc) [επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

φωνή

Ελληνικά (el) [επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αρχαία ελληνικά (grc) [επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Εκφράσεις[επεξεργασία]

Συγγενικές λέξεις[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

Αναζήτηση