φώνημα
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Ελληνικά (el) [επεξεργασία]
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | το | φώνημα | τα | φωνήματα |
| γενική | του | φωνήματος | των | φωνημάτων |
| αιτιατική | το | φώνημα | τα | φωνήματα |
| κλητική | φώνημα | φωνήματα | ||
| Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία [επεξεργασία]
Ετυμολογία - φώνημα < γαλλική phonème < λατινική phonema < αρχαία ελληνική φώνημα (ήχος φωνής, φωνή, αυτό που ειπώθηκε, που ακούστηκε) (αντιδάνειο)
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
φώνημα ουδέτερο
- (γλωσσολογία) στοιχειώδης οντότητα του προφορικού λόγου που παρέχει διακριτική / διαφοροποιητική λειτουργία στο φωνητικό επίπεδο και στο γλωσσικό νόημα
- το φώνημα /k/ της νεοελληνικής στις λέξεις "κότα" και "κοίτα" παίρνει την μορφή δύο διαφορετικών φθόγγων, [k] και [c], αντίστοιχα
Υπερώνυμα[επεξεργασία]
[επεξεργασία]
- φωνηματική
- φωνηματικός
- φωνημικός
- → δείτε τη λέξη φωνή
