φώνημα

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	φώνημα	φωνήματα
γενική	φωνήματος	φωνημάτων
αιτιατική	φώνημα	φωνήματα
κλητική	φώνημα	φωνήματα

Ετυμολογία

φώνημα < αρχαία ελληνική φώνημα (ήχος φωνής, φωνή, αυτό που ειπώθηκε, που ακούστηκε)

Ουσιαστικό

φώνημα ουδέτερο

• αφηρημένη οντότητα μιας γλώσσας, που πραγματοποιείται ως ένας φθόγγος από μια ομάδα συσχετισμένων φθόγγων, ανάλογα με το φωνολογικό περιβάλλον της, και η ελάχιστη διακριτική μονάδα της γλώσσας όσον αφορά τη σημασία των λέξεων

το φώνημα /k/ της νεοελληνικής στις λέξεις "κότα" και "κοίτα" παίρνει την μορφή δύο διαφορετικών φθόγγων, [k] και [c], αντίστοιχα

Συγγενικές λέξεις

• φωνή
• φωνηματικός
• φωνημικός

Σύνθετα

• επιφώνημα

Μεταφράσεις

    φώνημα

αγγλικά : phoneme (en) γαλλικά : phonème (fr)