φώνημα

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	φώνημα	φωνήματα
γενική	φωνήματος	φωνημάτων
αιτιατική	φώνημα	φωνήματα
κλητική	φώνημα	φωνήματα

Ετυμολογία

φώνημα < γαλλική phonème < λατινική phonema < αρχαία ελληνική φώνημα (ήχος φωνής, φωνή, αυτό που ειπώθηκε, που ακούστηκε) (αντιδάνειο)

Ουσιαστικό

φώνημα ουδέτερο

• (γλωσσολογία) στοιχειώδης οντότητα του προφορικού λόγου που παρέχει διακριτική / διαφοροποιητική λειτουργία στο φωνητικό επίπεδο και στο γλωσσικό νόημα

  το φώνημα /k/ της νεοελληνικής στις λέξεις "κότα" και "κοίτα" παίρνει την μορφή δύο διαφορετικών φθόγγων, [k] και [c], αντίστοιχα

Υπερώνυμα

• φθόγγος
• λέξη

Συγγενικές λέξεις

• φωνηματική
• φωνηματικός
• φωνημικός
• → δείτε τη λέξη: φωνή

Δείτε επίσης

• φώνημα στη Βικιπαίδεια 
• φωνολογία

Μεταφράσεις

    φώνημα

αγγλικά : phoneme (en) γαλλικά : phonème (fr)