αύξηση
Μετάβαση στην πλοήγηση
Πήδηση στην αναζήτηση
Ελληνικά (el) [επεξεργασία]
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | αύξηση | οι | αυξήσεις |
| γενική | της | αύξησης & αυξήσεως* |
των | αυξήσεων |
| αιτιατική | την | αύξηση | τις | αυξήσεις |
| κλητική | αύξηση | αυξήσεις | ||
| * παλιότερος λόγιος τύπος | ||||
| Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία [επεξεργασία]
Ετυμολογία - αύξηση < αρχαία ελληνική αὔξησις
Ουσιαστικό[επεξεργασία]
αύξηση θηλυκό
- η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του αυξάνω, η πρόκληση ανόδου στην ποσότητα ή στην αριθμητική τιμή
- η πιθανή αύξηση του πληθωρισμού είναι ανησυχητικό στοιχείο
- (γραμματική) μορφολογικό στοιχείο των παρελθοντικών χρόνων στα αρχαία και στα νέα ελληνικά
- συλλαβική αύξηση: η πρόσθεση ενός ε- ή -η πριν το θέμα της λέξης, όταν αυτό αρχίζει από σύμφωνο, π.χ. βάζω, έβαζα, θέλω, ήθελα
- χρονική αύξηση: η τροπή του αρχικού βραχέος φωνήεντος σε μακρό (στα αρχαία ελληνικά, π.χ. ὁρίζω, ὥριζον)
- εσωτερική αύξηση: η αύξηση που εμφανίζεται μετά την πρόθεση σε σύνθετα ρήματα, πχ. καταγράφω, κατέγραψα)
