βεστιάριον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

βεστιάριον < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή βεστιάριον < λατινική vestiarium < vestis + -arium (-άριον)

Ουσιαστικό

βεστιάριον ουδέτερο

1. (ενδυμασία) το σύνολο των απαραίτητων ρούχων, η γκαρνταρόμπα, όπως η ελληνιστική σημασία
2. το βασιλικό ταμείο, θησαυροφυλάκιο

   ≈ συνώνυμα: πρωτοβεστιάριον, βιαστήρι

Άλλες μορφές

• βιστάριον
• βιστιάριον
• και βιαστήρι

Συγγενικά

• βεστεράρης
• βεστήτωρ
• βεστιαρικός
• βεστιάριος (ἱματιοφύλαξ)
• βεστιαρίτισσα
• βεστιάρχης
• βεστιοπράτης & συγγενικά
• πρωτοβεστιάριον

→ και δείτε βέστα

Δείτε επίσης

• νέα ελληνικά: βεστιάριο

Πηγές

• βεστιάριον -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	βεστιάριον	τὰ	βεστιάριᾰ
γενική	τοῦ	βεστιαρίου	τῶν	βεστιαρίων
δοτική	τῷ	βεστιαρίῳ	τοῖς	βεστιαρίοις
αιτιατική	τὸ	βεστιάριον	τὰ	βεστιάριᾰ
κλητική ὦ!		βεστιάριον		βεστιάριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βεστιαρίω
γεν-δοτ	τοῖν		βεστιαρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βεστιάριον < λατινική vestiarium < vestis + -arium (-άριον) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *wes- ‎(ντύνω, ρούχο).

Ουσιαστικό

βεστιάριον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή, ενδυμασία)
  1. το σύνολο του ρουχισμού, η γκαρνταρόμπα
  2. το μέρος όπου τοποθετούνται ρούχα

     ※  ⌘ Λεξικό Σούδα (10ος αιώνας) Cantabrigiæ: Typis Academicis, 1705, σελ.430@books.google

     βεϛιάριον. [παρὰ] Ῥωμαίοις τόπ (τόπος), ἔνθα ἡ ἀναγκαία ἀπόκει[ται] ἐσθής

     → δείτε και το νεοελληνικό βεστιάριο

  → δείτε τον ορισμό του Ησύχιου στο βιστιάριον

Άλλες μορφές

• βιστιάριον

Δείτε επίσης

• νέα ελληνικά: βεστιάριο

Πηγές

• βεστιάριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.