λογοτέχνης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	λογοτέχνης	οι	λογοτέχνες
γενική	του του/της	λογοτέχνη λογοτέχνου	των	λογοτεχνών
αιτιατική	τον/τη	λογοτέχνη	τους/τις	λογοτέχνες
κλητική		λογοτέχνη (λογοτέχνα)		λογοτέχνες
Ο πρώτος τύπος της γενικής ενικού, μόνο για το αρσενικό. Ο δεύτερος τύπος, και για τα δύο γένη, είναι λόγιος. Για την αστάθεια τύπων της γενικής ενικού του θηλυκού, σε -ου, σε -η, δείτε τα σχόλια στο Παράρτημα: «λιμενάρχης». Και παλιότερη λόγια μορφή κλητικής ενικού σε ύφος επίσημο ή ειρωνικό.
Κατηγορία όπως «λιμενάρχης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λογοτέχνης < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική λογοτέχνης (ομιλητής με ρητορική δεινότητα) < λογο- + -τέχνης

Προφορά

ΔΦΑ : /lo.ɣoˈte.xnis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : λο‐γο‐τέ‐χνης

Ουσιαστικό

λογοτέχνης αρσενικό ή θηλυκό ( & θηλυκό λογοτέχνιδα, λογοτέχνισσα, ή, λόγιο λογοτέχνις)

• (επάγγελμα) πρόσωπο που ασκεί την τέχνη του γραπτού λόγου, που γράφει λογοτεχνικά έργα

Συγγενικά

• λογοτέχνημα
• λογοτεχνικά (επίρρημα)
• λογοτεχνικός
• λογοτεχνία
• παραλογοτεχνία

Υπώνυμα

• ποιητής
• συγγραφέας
• διηγηματογράφος
• μυθιστοριογράφος
• πεζογράφος
• θεατρικός συγγραφέας

Μεταφράσεις

    λογοτέχνης

γαλλικά : littérateur (fr), homme (fr) de lettres (fr)

Πηγές

• λογοτέχνης - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

λογοτέχνης < λογο- + -τέχνης

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• λογοτέχνης - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)