λυτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	λῠτηρ-
ονομαστική	ὁ	λυτήρ	οἱ	λυτῆρες
γενική	τοῦ	λυτῆρος	τῶν	λυτήρων
δοτική	τῷ	λυτῆρῐ	τοῖς	λυτῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	λυτῆρᾰ	τοὺς	λυτῆρᾰς
κλητική ὦ!		λυτήρ		λυτῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λυτῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		λυτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λυτήρ < λύ(ω) + -τήρ

Ουσιαστικό

λυτήρ αρσενικό (θηλυκό λύτειρα)

1. που λυτρώνει, που απελευθερώνει, απελευθερωτής, σωτήρας
2. κριτής, διαιτητής

Συγγενικά

• ἀναλυτήρ
• καταλυτήρ
• λύτειρα
• λυτηριάς
• λυτήριος

→ και δείτε τη λέξη λύω

Πηγές

• λυτήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λυτήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.