οἰνοβαρής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	οἰνοβαρής	τὸ	οἰνοβαρές
γενική	τοῦ/τῆς	οἰνοβαροῦς	τοῦ	οἰνοβαροῦς
δοτική	τῷ/τῇ	οἰνοβαρεῖ	τῷ	οἰνοβαρεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	οἰνοβαρῆ	τὸ	οἰνοβαρές
κλητική ὦ!		οἰνοβαρές		οἰνοβαρές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	οἰνοβαρεῖς	τὰ	οἰνοβαρῆ
γενική	τῶν	οἰνοβαρῶν	τῶν	οἰνοβαρῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	οἰνοβαρέσῐ(ν)	τοῖς	οἰνοβαρέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	οἰνοβαρεῖς	τὰ	οἰνοβαρῆ
κλητική ὦ!		οἰνοβαρεῖς		οἰνοβαρῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	οἰνοβαρεῖ	τὼ	οἰνοβαρεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	οἰνοβαροῖν	τοῖν	οἰνοβαροῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

οἰνοβαρής < οἰνο- + -βαρής < (οἰνοβαρέω)

Επίθετο

οἰνοβαρής, -ής, -ές

• μεθυσμένος από κρασί

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 1 (Α. Λοιμός. Μῆνις.), στίχ. 225

  «οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμματ᾽ ἔχων, κραδίην δ᾽ ἐλάφοιο,

  «Ω μέθυσε, σκυλόματε, και με καρδιάν ελάφου!

  Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

Συνώνυμα

• οἰνοβαρείων

Συγγενικά

• οἰνοβαρέω

Πηγές

• οἰνοβαρής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• οἰνοβαρής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.