πρόσειλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	πρόσειλος	τὸ	πρόσειλον
γενική	τοῦ/τῆς	προσείλου	τοῦ	προσείλου
δοτική	τῷ/τῇ	προσείλῳ	τῷ	προσείλῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πρόσειλον	τὸ	πρόσειλον
κλητική ὦ!		πρόσειλε		πρόσειλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πρόσειλοι	τὰ	πρόσειλᾰ
γενική	τῶν	προσείλων	τῶν	προσείλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	προσείλοις	τοῖς	προσείλοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	προσείλους	τὰ	πρόσειλᾰ
κλητική ὦ!		πρόσειλοι		πρόσειλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	προσείλω	τὼ	προσείλω
γεν-δοτ	τοῖν	προσείλοιν	τοῖν	προσείλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πρόσειλος < πρόσ- + -ειλος. Αναλύεται σε πρός + εἵλ(η) + -ος

Επίθετο

πρόσειλος, -ος, -ον

• προσήλιος, ηλιόλουστος

  ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Προμηθεὺς δεσμώτης, στίχ. 451 (450-451)

  κοὔτε πλινθυφεῖς | δόμους προσείλους ᾖσαν,

  κι ούτε πλιθόχτιστα | προσήλια σπίτια ξέραν,

  Μετάφραση (1930): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Εστία @greek‑language.gr

  ※  4ος/3ος↑ αιώνας ⌘ Θεόφραστος, Enquiry into Plants, 9.2.3, @scaife.perseus

  καλλίστη δὲ πίττα γίνεται καὶ καθαρωτάτη ἡ ἐκ τῶν σφόδρα προσείλων καὶ προσβόρρων, ἐκ δὲ τῶν παλισκίων βλοσυρωτέρα καὶ βορβορώδης·

  ※  4ος/3ος↑ αιώνας ⌘ Θεόφραστος, Περὶ φυτῶν αἰτιῶν, 2.7.1, @scaife.perseus

  Τοὺς δὲ τόπους ζητεῖ τοὺς οἰκείους οὐ μόνον τὰ περιττὰ καὶ ἴδια τῶν δένδρων ἀλλὰ καὶ τὰ κοινότερα γινόμενα· τὰ μὲν γὰρ φιλεῖ ξηροὺς τὰ δὲ εὐΰδρους τὰ δὲ χειμερινοὺς τὰ δὲ προσείλους τὰ δὲ παλισκίους καὶ ὅλως τὰ μὲν ὀρεινοὺς τὰ δὲ ἑλώδεις ὥσπερ καὶ διαιροῦσιν.

  ≈ συνώνυμα: προσήλιος

Συγγενικά

• ἄειλος
• ἀπρόσειλος
• εὔειλος
• ἡμίειλος

• → και δείτε τις λέξεις πρός και εἵλη

Πηγές

• πρόσειλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρόσειλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.