σπουργίτης

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σπουργίτης	οι	σπουργίτες
γενική	του	σπουργίτη	των	σπουργιτών
αιτιατική	τον	σπουργίτη	τους	σπουργίτες
κλητική		σπουργίτη		σπουργίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπουργίτης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική σπουργίτης < ανάπτυξη προτακτικού σ- + αρχαία ελληνική πυργίτης από τη φράση «στρουθός πυργίτης», (λόγω της συνήθειας των πουλιών να φωλιάζουν σε κοιλώματα και τρύπες τειχών και πύργων) με τροπή [i] > [u] < πύργ(ος) + -ίτης Το προτακτικό [s], από συμπροφορά με το άρθρο στην αιτιατική πληθυντικού ([tus p...] > [tusp..] > [tus sp...]

Προφορά

ΔΦΑ : /spuɾˈʝi.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σπουρ‐γί‐της

Ουσιαστικό

σπουργίτης αρσενικό

• (ορνιθολογία) → δείτε τη λέξη  σπουργίτι

Μεταφράσεις

    σπουργίτης

→ δείτε τη λέξη σπουργίτι