ἀδόκητος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀδόκητος	τὸ	ἀδόκητον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀδοκήτου	τοῦ	ἀδοκήτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀδοκήτῳ	τῷ	ἀδοκήτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀδόκητον	τὸ	ἀδόκητον
κλητική ὦ!		ἀδόκητε		ἀδόκητον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀδόκητοι	τὰ	ἀδόκητᾰ
γενική	τῶν	ἀδοκήτων	τῶν	ἀδοκήτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀδοκήτοις	τοῖς	ἀδοκήτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀδοκήτους	τὰ	ἀδόκητᾰ
κλητική ὦ!		ἀδόκητοι		ἀδόκητᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀδοκήτω	τὼ	ἀδοκήτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀδοκήτοιν	τοῖν	ἀδοκήτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀδόκητος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἀδόκητος, -ος, -ον

• απροσδόκητος

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 7, 29.5

  καὶ ξυμφορὰ τῇ πόλει πάσῃ οὐδεμιᾶς ἥσσων μᾶλλον ἑτέρας ἀδόκητός τε ἐπέπεσεν αὕτη καὶ δεινή.

  Η συμφορά που έπεσε σ᾽ ολόκληρη την πολιτεία ήταν η μεγαλύτερη απ᾽ όλες, η πιο απροσδόκητη και η πιο τρομερή.

  Μετάφραση (1965-1968): Άγγελος Σ. Βλάχος, Αθήνα:Γαλαξίας @greek‑language.gr

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Οἰδίπους ἐπὶ Κολωνῷ, στίχ. 249 (248-249)

  ἀλλ᾽ ἴτε, νεύσατε | τὰν ἀδόκητον χάριν,

  ελάτε τώρα, | πείτε ναι στη χάρη την ανέλπιστη,

  Μετάφραση (2004): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, Αθήνα: ΜΙΕΤ @greek‑language.gr

Εκφράσεις

• ἐκ τοῦ ἀδοκήτου
• ἀπὸ τοῦ ἀδοκήτου
• ἀδόκητον (ουδέτερο)

Συγγενικά

• ἀδοκεί
• ἀδοκεῖ
• ἀδόκητα (επίρρημα)
• ἀδοκήτως (επίρρημα)
• ἀδοκία

Πηγές

• ἀδόκητος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀδόκητος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.