ἀποχρῶν

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἀποχρῶν	ἡ	ἀποχρῶσᾰ	τὸ	ἀποχρῶν
γενική	τοῦ	ἀποχρῶντος	τῆς	ἀποχρώσης	τοῦ	ἀποχρῶντος
δοτική	τῷ	ἀποχρῶντῐ	τῇ	ἀποχρώσῃ	τῷ	ἀποχρῶντῐ
αιτιατική	τὸν	ἀποχρῶντᾰ	τὴν	ἀποχρῶσᾰν	τὸ	ἀποχρῶν
κλητική ὦ!		ἀποχρῶν		ἀποχρῶσᾰ		ἀποχρῶν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἀποχρῶντες	αἱ	ἀποχρῶσαι	τὰ	ἀποχρῶντᾰ
γενική	τῶν	ἀποχρώντων	τῶν	ἀποχρωσῶν	τῶν	ἀποχρώντων
δοτική	τοῖς	ἀποχρῶσῐ(ν)	ταῖς	ἀποχρώσαις	τοῖς	ἀποχρῶσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ἀποχρῶντᾰς	τὰς	ἀποχρώσᾱς	τὰ	ἀποχρῶντᾰ
κλητική ὦ!		ἀποχρῶντες		ἀποχρῶσαι		ἀποχρῶντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀποχρῶντε	τὼ	ἀποχρώσᾱ	τὼ	ἀποχρῶντε
γεν-δοτ	τοῖν	ἀποχρώντοιν	τοῖν	ἀποχρώσαιν	τοῖν	ἀποχρώντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'τιμῶν' όπως «τιμῶν» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ἀποχρῶν

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος ἀποχρῶ, συνηρημένου τύπου του ἀποχράω (αρκώ)