ἅλυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἅλυσῐς	αἱ	ἁλύσεις
γενική	τῆς	ἁλύσεως	τῶν	ἁλύσεων
δοτική	τῇ	ἁλύσει	ταῖς	ἁλύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἅλυσῐν	τὰς	ἁλύσεις
κλητική ὦ!		ἅλυσῐ		ἁλύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἁλύσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἁλυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἅλυσις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἅλυσις θηλυκό

1. αλυσίδα
2. δεσμά
3. αλυσίδα (γυναικείο κόσμημα)
4. (ερωτικό) δέσιμο

Σημειώσεις

Για τη δασεία (ενώ το ἄλυσις ψιλούται):

• ※  3ος αιώνας κε ⌘ Αίλιος Ηρωδιανός, Περὶ Ἰλιακῆς προσῳδίας,18.487@scaife.perseus [η έκδοση με μηνοειδές σίγμα]

  Τὸ ϲτερητικὸν ͞α ψιλοῦται, ἄφιλος, ἄοικοϲ, ἀλίαϲτοϲ πλὴν τοῦ ἅλυϲιϲ καὶ Ἅιδηϲ. […]

  τὸ δὲ ἄμαξα εἰϲ ἰδιότητα ἐψίλωϲαν οἱ πρὸ ἡμῶν, ἐπεὶ ἡ ϲυναλοιφὴ οὕτωϲ εὑρέθη «τιλλέϲθην ἐπ’ ἄμαξαν» (Ω 711) καὶ «οἱ δ’ ὑπ’ ἀμάξῃϲιν» (Ω 782) ὥϲπερ καὶ τὸ ἅλυϲιϲ ἐκ τοῦ ἐναντίου ἐδαϲύνθη εἰϲ ἰδιότητα.

Πηγές

• ἅλυσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἅλυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.