ἔρις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἐριδ-
ονομαστική	ἡ	ἔρις	αἱ	ἔριδες ἔρεις**
γενική	τῆς	ἔριδος	τῶν	ἐρίδων
δοτική	τῇ	ἔριδῐ	ταῖς	ἔρισῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἔριν & ἔριδα	τὰς	ἔριδᾰς ἔρεις**
κλητική ὦ!		ἔρι		ἔριδες ἔρεις**
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἔριδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἐρίδοιν
** μεταγενέστροι τύποι ονομαστική-αιτιατική-κλητική πληθυντικού ἔρεις
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἔρις < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₁er- (χωρίζω) (συγγενής ρίζα με τα ὄρνυμι, ἐρέθω (εξοργίζω), Ἐρινύς, ὀρίνω (εξεγείρω) και ίσως ἀρά: κατάρα)

Ουσιαστικό

ἔρις θηλυκό

1. μάχη (στα ομηρικά χρόνια)
2. άμιλλα
3. διαφωνία
4. έριδα, φιλονικία

Συγγενικά

• ἐρίζω
• ἐριστής
• ἐριστικός
• η θεότητα Ἔρις

Πηγές

• ἔρις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔρις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.