ὁμότριχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ὁμότρῐχ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὁμότριχος	τὸ	ὁμότριχον
γενική	τοῦ/τῆς	ὁμοτρίχου	τοῦ	ὁμοτρίχου
δοτική	τῷ/τῇ	ὁμοτρίχῳ	τῷ	ὁμοτρίχῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὁμότριχον	τὸ	ὁμότριχον
κλητική ὦ!		ὁμότριχε		ὁμότριχον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὁμότριχοι	τὰ	ὁμότριχᾰ
γενική	τῶν	ὁμοτρίχων	τῶν	ὁμοτρίχων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὁμοτρίχοις	τοῖς	ὁμοτρίχοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὁμοτρίχους	τὰ	ὁμότριχᾰ
κλητική ὦ!		ὁμότριχοι		ὁμότριχᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὁμοτρίχω	τὼ	ὁμοτρίχω
γεν-δοτ	τοῖν	ὁμοτρίχοιν	τοῖν	ὁμοτρίχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὁμότριχος < ὁμό- + τριχ- (θρίξ)

Επίθετο

ὁμότριχος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) άλλη μορφή του ὁμόθριξ στον Ησύχιο

  ※  ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Ο

  <ὁμόπτεροι>: ὅμοιοι. ὁμότριχοι. ὁμόχρονοι, ἀδελφοὶ ἥλικες, ὁμοῦ ηὐξημένοι

Πηγές

• ὁμότριχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.