διακεχυμένος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	διακεχυμένος	ἡ	διακεχυμένη	τὸ	διακεχυμένον
γενική	τοῦ	διακεχυμένου	τῆς	διακεχυμένης	τοῦ	διακεχυμένου
δοτική	τῷ	διακεχυμένῳ	τῇ	διακεχυμένῃ	τῷ	διακεχυμένῳ
αιτιατική	τὸν	διακεχυμένον	τὴν	διακεχυμένην	τὸ	διακεχυμένον
κλητική ὦ!		διακεχυμένε		διακεχυμένη		διακεχυμένον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	διακεχυμένοι	αἱ	διακεχυμέναι	τὰ	διακεχυμένᾰ
γενική	τῶν	διακεχυμένων	τῶν	διακεχυμένων	τῶν	διακεχυμένων
δοτική	τοῖς	διακεχυμένοις	ταῖς	διακεχυμέναις	τοῖς	διακεχυμένοις
αιτιατική	τοὺς	διακεχυμένους	τὰς	διακεχυμένᾱς	τὰ	διακεχυμένᾰ
κλητική ὦ!		διακεχυμένοι		διακεχυμέναι		διακεχυμένᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	διακεχυμένω	τὼ	διακεχυμένᾱ	τὼ	διακεχυμένω
γεν-δοτ	τοῖν	διακεχυμένοιν	τοῖν	διακεχυμέναιν	τοῖν	διακεχυμένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λελυμένος' όπως «λελυμένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

διακεχυμένος, -η, -ον

• μετοχή μεσοπαθητικού παρακειμένου (διακέχυμαι) του ρήματος διαχέω