πολυηχής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	πολυηχής	τὸ	πολυηχές
γενική	τοῦ/τῆς	πολυηχοῦς	τοῦ	πολυηχοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	πολυηχεῖ	τῷ	πολυηχεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πολυηχῆ	τὸ	πολυηχές
κλητική ὦ!		πολυηχές		πολυηχές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πολυηχεῖς	τὰ	πολυηχῆ
γενική	τῶν	πολυηχῶν	τῶν	πολυηχῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	πολυηχέσῐ(ν)	τοῖς	πολυηχέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	πολυηχεῖς	τὰ	πολυηχῆ
κλητική ὦ!		πολυηχεῖς		πολυηχῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πολυηχεῖ	τὼ	πολυηχεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	πολυηχοῖν	τοῖν	πολυηχοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πολυηχής < πολυ- + ἦχ(ος) + -ής

Επίθετο

πολυηχής, -ής, -ές

1. με πολλούς διαφορετικούς τόνους, ήχους (όπως για το αηδόνισμα)
2. με πολύ δυνατό ήχο

Συνώνυμα

• πολύηχος

Συγγενικά

• πολυήχητος
• πολυηχία

Πηγές

• πολυηχής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πολυηχής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.