φωνούλα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	φωνούλα	οι	φωνούλες
γενική	της	φωνούλας		—
αιτιατική	τη	φωνούλα	τις	φωνούλες
κλητική		φωνούλα		φωνούλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φωνούλα < φων(ή) + υποκοριστικό επίθημα -ούλα

Προφορά

ΔΦΑ : /foˈnu.la/

τυπογραφικός συλλαβισμός : φω‐νού‐λα

Ουσιαστικό

φωνούλα θηλυκό

• υποκοριστικό του φωνή
  1. μικρή σε ένταση φωνή, σιγανή φωνή
  2. ψιλή φωνή, σε ψηλή τονική περιοχή

  ≈ συνώνυμα: φωνίτσα

  ≠ αντώνυμα: φωνάρα

Μεταφράσεις

για γλώσσες που δεν διαχωρίζουν το υποκοριστικό σε αυτόν τον όρο (ή γενικά) δείτε φωνή

    φωνούλα