Ἑλληνίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Ἑλληνίς	αἱ	Ἑλληνίδες
γενική	τῆς	Ἑλληνίδος	τῶν	Ἑλληνίδων
δοτική	τῇ	Ἑλληνίδῐ	ταῖς	Ἑλληνίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	Ἑλληνίδᾰ	τὰς	Ἑλληνίδᾰς
κλητική ὦ!		Ἑλληνίς*		Ἑλληνίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἑλληνίδε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἑλληνίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἑλληνίς: ως επίθετο και ουσιαστικοποιημένο: εννοείται το ουσιαστικό γυνή, γῆ, ναῦς ή διάλεκτος, γλῶττα

Ουσιαστικό

Ἑλληνίς, -ίδος θηλυκό & ως επίθετο μονογενές μονοκατάληκτο

1. (εθνικό όνομα) θηλυκό του Ἑλλήνιος, η Ελληνίδα (→ δείτε και Ἕλλην)
2. (και σε επιθετική λειτουργία) η ελληνική

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : Ἑλλανίς

Πηγές

• Ἑλληνίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Ἑλληνίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.