διάλεκτος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	διάλεκτος	διάλεκτοι (διάλεκτες)
γενική	διαλέκτου	διαλέκτων
αιτιατική	διάλεκτο	διαλέκτους (διάλεκτες)
κλητική	(διάλεκτο)	διάλεκτοι

Ετυμολογία

διάλεκτος < ελληνιστική κοινή διάλεκτος < διαλέγομαι

Ουσιαστικό

διάλεκτος θηλυκό

1. γλωσσική ποικιλία που ομιλείται από μεγάλο αριθμό ομιλητών και διαφέρει σημαντικά από την κοινή ομιλουμένη

Δείτε επίσης

• ιδίωμα

Μεταφράσεις

    διάλεκτος

αγγλικά : dialect (en) γαλλικά : dialecte (fr)

εσπεράντο : dialekto (eo) πολωνικά : dialekt (pl) τουρκικά : lehçe (tr) φινλανδικά : murre (fi)