γόνυ

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

γόνυ < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική γόνυ

Ουσιαστικό

γόνυ ουδέτερο (στην ονομαστική και αιτιατική)

(λόγιο) το γόνατο στη φράση
κλίνω το γόνυ

Σημειώσεις

Χρησιμοποιείται συχνότερα η γενική ενικού γόνατος, ιδίως σε ιατρικά κείμενα.

Συγγενικά

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
ουσιαστικά μεταπλαστά
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	γόνῠ	τὰ	γόνᾰτᾰ
γενική	τοῦ	γόνᾰτος	τῶν	γονᾰ́των
δοτική	τῷ	γόνᾰτῐ	τοῖς	γόνᾰσῐ (ν)
αιτιατική	τὸ	γόνῠ	τὰ	γόνᾰτᾰ
κλητική ὦ!		γόνῠ		γόνᾰτᾰ
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γόνᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		γονᾰ́τοιν
ανώμαλη κλίση, Κατηγορία 'δόρυ' όπως «δόρυ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γόνυ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ǵónu. Συγγενή: σανσκριτική जानु (jānu), λατινική genu, παλαιά αρμενική ծունկ (cunk), γοτθική 𐌺𐌽𐌹𐌿 (kniu), αγγλοσαξονική cnēo (> αγγλική knee)

Ουσιαστικό

γόνυ ουδέτερο

το γόνατο

Σημειώσεις

ιωνικοί τύποι : γενική ενικού: γούνατος, δοτική πληθυντικού: γούνασι/γούνασσι
ποιητικοί τύποι: γενική ενικού: γουνός, δοτική ενικού: γουνί, ονομαστική-αιτιατική-κλητική πληθυντικού: γοῦνα, γενική πληθυντικού: γούνων
αιολικοί τύποι : ονομαστική-αιτιατική-κλητική πληθυντικού: γόνα, γενική πληθυντικού: γόνων

Εκφράσεις

ἐς γόνυ βάλλω: ταπεινώνω, κάνω κάποιον να με παρακαλάει γονατιστός (σήμερα), τότε όμως αυτός που παρακαλουσε αγκάλιαζε ή άγγιζε τα γόνατα του ισχυρότερου, οπότε η φράση ίσως σήμαινε θα τον κάνω να αγκαλιάσει τα γόνατά μου, να με ικετεύει και η βραύτητα δεν έπεφτε στα γόνατα του ικέτη αλλά στα γίνατα του κυρίαρχου
θεῶν ἐν γούνασι κεῖται: εξαρτάται από τη θέληση των θεών
γόνατα τίθημι: γονατίζω

Συγγενικά

γονυπετής
γονύκροτος (που περατώντας παράγουν ήχο τα γόνατά του, ο ραιβός)

Πηγές

γόνυ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
γόνυ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.