δασύκερκος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	δασύκερκος	τὸ	δασύκερκον
γενική	τοῦ/τῆς	δασυκέρκου	τοῦ	δασυκέρκου
δοτική	τῷ/τῇ	δασυκέρκῳ	τῷ	δασυκέρκῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δασύκερκον	τὸ	δασύκερκον
κλητική ὦ!		δασύκερκε		δασύκερκον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δασύκερκοι	τὰ	δασύκερκᾰ
γενική	τῶν	δασυκέρκων	τῶν	δασυκέρκων
δοτική	τοῖς/ταῖς	δασυκέρκοις	τοῖς	δασυκέρκοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δασυκέρκους	τὰ	δασύκερκᾰ
κλητική ὦ!		δασύκερκοι		δασύκερκᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δασυκέρκω	τὼ	δασυκέρκω
γεν-δοτ	τοῖν	δασυκέρκοιν	τοῖν	δασυκέρκοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δασύκερκος (ελληνιστική κοινή) < δασύς + κέρκος (ουρά ζώων)

Επίθετο

δασύκερκος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• (για αλεπού) που έχει φουντωτή ουρά

  ※  3ος πκε αιώνας ⌘ Θεόκριτος, Εἰδύλλια, Αἰπολικὸν καὶ ποιμενικόν, στιχ. 112 (112-113)

  μισέω τὰς δασυκέρκος ἀλώπεκας, αἳ τὰ Μίκωνος | αἰεὶ φοιτῶσαι τὰ ποθέσπερα ῥαγίζοντι.

Πηγές

• δασύκερκος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δασύκερκος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.