δημεχθής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	δημεχθής	τὸ	δημεχθές
γενική	τοῦ/τῆς	δημεχθοῦς	τοῦ	δημεχθοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	δημεχθεῖ	τῷ	δημεχθεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	δημεχθῆ	τὸ	δημεχθές
κλητική ὦ!		δημεχθές		δημεχθές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	δημεχθεῖς	τὰ	δημεχθῆ
γενική	τῶν	δημεχθῶν	τῶν	δημεχθῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	δημεχθέσῐ(ν)	τοῖς	δημεχθέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	δημεχθεῖς	τὰ	δημεχθῆ
κλητική ὦ!		δημεχθεῖς		δημεχθῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δημεχθεῖ	τὼ	δημεχθεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	δημεχθοῖν	τοῖν	δημεχθοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δημεχθής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική δημ- + -εχθής → δείτε τις λέξεις δῆμος και ἔχθος

Επίθετο

δημεχθής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

• (σπάνιο) λαομίσητος

  ※  3ος↑ αιώνας Καλλίμαχος ο Κυρηναίος, Απόσπασμα 486, @loebclassics.com

  δημεχθέα Χέλλωνα κακόκνημόν τε Κόμητα

Συγγενικά

• ἀπεχθής
• → και δείτε τις λέξεις δῆμος και ἔχθος

Πηγές

• δημεχθής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.