ἀπεχθής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀπεχθής	τὸ	ἀπεχθές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀπεχθοῦς	τοῦ	ἀπεχθοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀπεχθεῖ	τῷ	ἀπεχθεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀπεχθῆ	τὸ	ἀπεχθές
κλητική ὦ!		ἀπεχθές		ἀπεχθές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀπεχθεῖς	τὰ	ἀπεχθῆ
γενική	τῶν	ἀπεχθῶν	τῶν	ἀπεχθῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀπεχθέσῐ(ν)	τοῖς	ἀπεχθέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀπεχθεῖς	τὰ	ἀπεχθῆ
κλητική ὦ!		ἀπεχθεῖς		ἀπεχθῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀπεχθεῖ	τὼ	ἀπεχθεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀπεχθοῖν	τοῖν	ἀπεχθοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀπεχθής ήδη τον 5ο αιώνα πκε στο Σοφοκλή < ἀπ- + -εχθής (< ἔχθος)

Επίθετο

ἀπεχθής, -ής, -ές, υπερθετικός : ἀπεχθέστατος

• μισητός, εχθρικός

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Ἀντιγόνη, στίχ. 50 (49-50)

  οἴμοι· φρόνησον, ὦ κασιγνήτη, πατὴρ | ὡς νῷν ἀπεχθὴς δυσκλεής τ᾽ ἀπώλετο,.

  Οϊμένα, σκέψου, αδερφή μου, | πόσο μισημένος και γιομάτος ντροπές μάς χάθηκε ο πατέρας μας,

  Μετάφραση (1940): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης), Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr

Παράγωγα

• ἀπεχθῶς

Συγγενικά

• εἰδεχθής
• ἀδιεχθής
• φιλεχθής
• δημεχθής
• πανεχθής
• φιλαπεχθής
• πολυαπεχθής

• → και δείτε τις λέξεις ἔχθος και ἀπεχθάνομαι

Πηγές

• ἀπεχθής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπεχθής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.