καθάρειος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	καθάρειος	τὸ	καθάρειον
γενική	τοῦ/τῆς	καθαρείου	τοῦ	καθαρείου
δοτική	τῷ/τῇ	καθαρείῳ	τῷ	καθαρείῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	καθάρειον	τὸ	καθάρειον
κλητική ὦ!		καθάρειε		καθάρειον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	καθάρειοι	τὰ	καθάρειᾰ
γενική	τῶν	καθαρείων	τῶν	καθαρείων
δοτική	τοῖς/ταῖς	καθαρείοις	τοῖς	καθαρείοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	καθαρείους	τὰ	καθάρειᾰ
κλητική ὦ!		καθάρειοι		καθάρειᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	καθαρείω	τὼ	καθαρείω
γεν-δοτ	τοῖν	καθαρείοιν	τοῖν	καθαρείοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

'καθάρειος ήδη στον 4ο αιώνα < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

καθάρειος, -ος-, -ον

• ξεκάθαρος, ευθύς

Άλλες γραφές

• (ελληνιστική κοινή), κοινή νεοελληνική: καθάριος
• ετυμολογίκή γραφή στο Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

Πηγές

• καθάρειος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καθάρειος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.