κλαστός

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	κλαστός	ἡ	κλαστή	τὸ	κλαστόν
γενική	τοῦ	κλαστοῦ	τῆς	κλαστῆς	τοῦ	κλαστοῦ
δοτική	τῷ	κλαστῷ	τῇ	κλαστῇ	τῷ	κλαστῷ
αιτιατική	τὸν	κλαστόν	τὴν	κλαστήν	τὸ	κλαστόν
κλητική ὦ!		κλαστέ		κλαστή		κλαστόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	κλαστοί	αἱ	κλασταί	τὰ	κλαστᾰ́
γενική	τῶν	κλαστῶν	τῶν	κλαστῶν	τῶν	κλαστῶν
δοτική	τοῖς	κλαστοῖς	ταῖς	κλασταῖς	τοῖς	κλαστοῖς
αιτιατική	τοὺς	κλαστούς	τὰς	κλαστᾱ́ς	τὰ	κλαστᾰ́
κλητική ὦ!		κλαστοί		κλασταί		κλαστᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κλαστώ	τὼ	κλαστᾱ́	τὼ	κλαστώ
γεν-δοτ	τοῖν	κλαστοῖν	τοῖν	κλασταῖν	τοῖν	κλαστοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κλαστός (ελληνιστική κοινή) < κλάω

Επίθετο

κλαστός, -ή, -όν (ελληνιστική κοινή)

• σπασμένος σε κομμάτια

  ※  6ος↓ αιώνας, Παύλος ο Σιλεντιάριος στην ⌘ Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 6ο, επίγραμμα 71, @poesialatina.it

  Σοὶ τὰ λιποστεφάνων διατίλματα μυρία φύλλων,
  σοὶ τὰ νοοπλήκτου κλαστὰ κύπελλα μέθης,
  βόστρυχα σοὶ τὰ μύροισι δεδευμένα,

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κλάω

Πηγές

• κλαστός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κλαστός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.