οὐρανός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	οὐρανός	οἱ	οὐρανοί
γενική	τοῦ	οὐρανοῦ	τῶν	οὐρανῶν
δοτική	τῷ	οὐρανῷ	τοῖς	οὐρανοῖς
αιτιατική	τὸν	οὐρανόν	τοὺς	οὐρανούς
κλητική ὦ!		οὐρανέ		οὐρανοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		οὐρανώ
γεν-δοτ	τοῖν		οὐρανοῖν
2η κλίση όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οὐρανός < αβέβαιης ετυμολογίας με κρίσιμης σημασίας την ετυμολόγηση των διαλεκτικών τύπων

1. < θέμα *ϝορσανός με κατάληξη
   1. είτε τονισμένη ως -ανός (όπως ὀρφανός) από ρίζα *uorsó, όπως σανσκριτικά varṣá ("βροχή")
   2. είτε ως ουσιαστικού-δράστη με σημασία ο βρέχων, αυτός που υγραίνει και γονιμοποιεί
      1. είτε (όπως ὄχανον: ξόανον ἔχω: ξέω) από ρηματική ρίζα *uers, όπως σανσκριτικά várṣati ("να βρέχω)
      2. ή συγγενές με το ρήμα οὐρέω ("υγραίνω, ουρώ")
2. κατ' άλλους, συγγενές με την σανσκριτική ρίζα varṣmán ("ύψος") από ινδοευρωπαϊκή ρίζα *uers-
3. έχει προταθεί και προελληνικό έτυμο

Δεν ευσταθούν

1. η παλαιά ετυμολόγηση από το θεωνύμιο Váruṇa από *ὀϝορανός
2. η γνωστή παρετυμολογία «ὁρῶ τὰ ἄνω» στον Κρατύλο του Πλάτωνος (396b)

Ουσιαστικό

οὐρανός αρσενικό

1. ο ουρανός, ο θόλος του ουρανού, αιθέρες

   Πάτερ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς....

2. (κύριο όνομα, μυθολογία) → δείτε τη λέξη Οὐρανός

Άλλες μορφές

• αιολικός τύπος : ὄρανος
• βοιωτικός τύπος : ὠρανός
• δωρικός τύπος : ὠρανός

Πηγές

• «οὐρανός» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «οὐρανός» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.