πτύων

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	πτῡοντ-
ονομαστική	ὁ	πτύων	ἡ	πτύουσᾰ	τὸ	πτῦον
γενική	τοῦ	πτύοντος	τῆς	πτυούσης	τοῦ	πτύοντος
δοτική	τῷ	πτύοντῐ	τῇ	πτυούσῃ	τῷ	πτύοντῐ
αιτιατική	τὸν	πτύοντᾰ	τὴν	πτύουσᾰν	τὸ	πτῦον
κλητική ὦ!		πτύων		πτύουσᾰ		πτῦον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	πτύοντες	αἱ	πτύουσαι	τὰ	πτύοντᾰ
γενική	τῶν	πτυόντων	τῶν	πτυουσῶν	τῶν	πτυόντων
δοτική	τοῖς	πτύουσῐ(ν)	ταῖς	πτυούσαις	τοῖς	πτύουσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	πτύοντᾰς	τὰς	πτυούσᾱς	τὰ	πτύοντᾰ
κλητική ὦ!		πτύοντες		πτύουσαι		πτύοντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πτύοντε	τὼ	πτυούσᾱ	τὼ	πτύοντε
γεν-δοτ	τοῖν	πτυόντοιν	τοῖν	πτυούσαιν	τοῖν	πτυόντοιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύων' όπως «λύων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

πτύων

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος πτύω

Πηγές

• πτύω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πτύω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.