πυρήν

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πυρήν	οἱ	πυρῆνες
γενική	τοῦ	πυρῆνος	τῶν	πυρήνων
δοτική	τῷ	πυρῆνῐ	τοῖς	πυρῆσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	πυρῆνᾰ	τοὺς	πυρῆνᾰς
κλητική ὦ!		πυρήν		πυρῆνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πυρῆνε
γεν-δοτ	τοῖν		πυρήνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'σωλήν' όπως «σωλήν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πυρήν < πυρός (αρσενικό, σιτάρι) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *péh₂wr̥ (σιτάρι, σιτηρά) απ' όπου και το πῦρ.

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: πυρήνα, ⇘ νέα ελληνικά: πυρήνας

Ουσιαστικό

πυρήν αρσενικό

1. κουκούτσι
2. σπόρος αρωματικού φυτού για θυμιάματα

Συγγενικά

• ἀπυρηνομήλη
• ἀπύρηνος
• διπύρηνος
• ἐκπυρήνισις
• ἐκπυρηνισμός
• ἐκπυρηνίζω
• μαλακοπύρηνος
• μικροπύρηνος
• πολυπύρηνος
• πυρηνάδες
• πυρήνεμος
• πυρηνίδιον
• πυρήνιον
• πυρηνίζειν
• πυρηνοειδής
• πυρηνοσμίλη
• πυρηνώδης

Πηγές

• πυρήν - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πυρήν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.