στοῖχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	στοῖχος	οἱ	στοῖχοι
γενική	τοῦ	στοίχου	τῶν	στοίχων
δοτική	τῷ	στοίχῳ	τοῖς	στοίχοις
αιτιατική	τὸν	στοῖχον	τοὺς	στοίχους
κλητική ὦ!		στοῖχε		στοῖχοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στοίχω
γεν-δοτ	τοῖν		στοίχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στοῖχος < στοιχ- στείχω (από ετεροίωση

Ουσιαστικό

στοῖχος, -ου αρσενικό

• σειρά, αράδα

Συγγενικά

• στοιχειακός
• στοιχεῖον
• στοιχέω
• στοιχηγορέω
• στοιχηδόν
• στοιχιαῖος
• στοιχισμός
• στοιχώδης

→ και δείτε τη λέξη στείχω

Πηγές

• στοῖχος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στοῖχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.