σφιγκτός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	σφιγκτός	ἡ	σφιγκτή	τὸ	σφιγκτόν
γενική	τοῦ	σφιγκτοῦ	τῆς	σφιγκτῆς	τοῦ	σφιγκτοῦ
δοτική	τῷ	σφιγκτῷ	τῇ	σφιγκτῇ	τῷ	σφιγκτῷ
αιτιατική	τὸν	σφιγκτόν	τὴν	σφιγκτήν	τὸ	σφιγκτόν
κλητική ὦ!		σφιγκτέ		σφιγκτή		σφιγκτόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	σφιγκτοί	αἱ	σφιγκταί	τὰ	σφιγκτᾰ́
γενική	τῶν	σφιγκτῶν	τῶν	σφιγκτῶν	τῶν	σφιγκτῶν
δοτική	τοῖς	σφιγκτοῖς	ταῖς	σφιγκταῖς	τοῖς	σφιγκτοῖς
αιτιατική	τοὺς	σφιγκτούς	τὰς	σφιγκτᾱ́ς	τὰ	σφιγκτᾰ́
κλητική ὦ!		σφιγκτοί		σφιγκταί		σφιγκτᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	σφιγκτώ	τὼ	σφιγκτᾱ́	τὼ	σφιγκτώ
γεν-δοτ	τοῖν	σφιγκτοῖν	τοῖν	σφιγκταῖν	τοῖν	σφιγκτοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σφιγκτός < σφίγγ(ω)+ -τός

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: σφικτός ⇒ νέα ελληνικά: σφιχτός

Επίθετο

σφιγκτός, -ή, -όν

• (ρηματικό επίθετο) σφιχτοδεμένος, σφιγμένος

Συγγενικά

• ἄσφιγκτος
• διασφιγκτέον
• σφιγκτήρ
• σφίγκτης
• σφίγκτωρ
• συσφιγκτήρ
• σύσφιγκτος

→ και δείτε τη λέξη σφίγγω

Πηγές

• σφιγκτός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σφιγκτός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.