τροπαιούχος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο/η	τροπαιούχος	το	τροπαιούχο
γενική	του/της	τροπαιούχου	του	τροπαιούχου
αιτιατική	τον/την	τροπαιούχο	το	τροπαιούχο
κλητική		τροπαιούχε		τροπαιούχο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	τροπαιούχοι	τα	τροπαιούχα
γενική	των	τροπαιούχων	των	τροπαιούχων
αιτιατική	τους/τις	τροπαιούχους	τα	τροπαιούχα
κλητική		τροπαιούχοι		τροπαιούχα
Λόγιο επίθετο που δε συνηθίζει τον νεότερο τύπο του θηλυκού σε -α.
ομάδα '-ος -ος -ο', Κατηγορία όπως «εμβολοφόρος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

τροπαιούχος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική τροπαιοῦχος. Μορφολογικά αναλύεται σε τρόπαιο + -ούχος

Επίθετο

τροπαιούχος, -ος, -ο

• που έχει κατακτήσει κάποιο τρόπαιο, νικητής

  ≈ συνώνυμα: θριαμβευτής, τροπαιοφόρος, νικηφόρος

  ≠ αντώνυμα: ηττημένος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις τρόπαιο, έχω και -ούχος

Μεταφράσεις

    τροπαιούχος

Πηγές

• τροπαιούχος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• τροπαιούχος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)