χρῖσμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	χρῖσμᾰ	τὰ	χρίσμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	χρίσμᾰτος	τῶν	χρισμᾰ́των
δοτική	τῷ	χρίσμᾰτῐ	τοῖς	χρίσμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	χρῖσμᾰ	τὰ	χρίσμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		χρῖσμᾰ		χρίσμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χρίσμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		χρισμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χρῖσμα < αρχαίος τύπος χρῖμα < χρίω

Ουσιαστικό

χρῖσμα ουδέτερο

1. αλοιφή, οτιδήποτε αλείφεται (ιδίως για πυκνά υγρά)

   ※  ἀγαθὸν δὲ τοῖσι χρίσμασι χρέεσθαι τοῖσιν ἱδρωτικοῖσιν ὑπὸ τὰς κρίσιας (Ιπποκράτης 460‑377, Περί Διαίτης, 72.20.21)

2. στόκος, ασβέστης
3. (ελληνιστική σημασία , χριστιανισμός) το χρίσμα, αναγόρευση (όπως με έλαιο)

   ※  χρῖσμα ἔχετε ἀπὸ τοῦ ἁγίου (Καινή Διαθήκη, 1η επιστολή Ιωάννη (Ep.Jo.) 2.20)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη χρίω

Πηγές

• χρῖσμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χρῖσμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.