ἀμφιδήριτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀμφιδήριτος	τὸ	ἀμφιδήριτον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀμφιδηρίτου	τοῦ	ἀμφιδηρίτου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀμφιδηρίτῳ	τῷ	ἀμφιδηρίτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀμφιδήριτον	τὸ	ἀμφιδήριτον
κλητική ὦ!		ἀμφιδήριτε		ἀμφιδήριτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀμφιδήριτοι	τὰ	ἀμφιδήριτᾰ
γενική	τῶν	ἀμφιδηρίτων	τῶν	ἀμφιδηρίτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀμφιδηρίτοις	τοῖς	ἀμφιδηρίτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀμφιδηρίτους	τὰ	ἀμφιδήριτᾰ
κλητική ὦ!		ἀμφιδήριτοι		ἀμφιδήριτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀμφιδηρίτω	τὼ	ἀμφιδηρίτω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀμφιδηρίτοιν	τοῖν	ἀμφιδηρίτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀμφιδήριτος < ἀμφιδηριῶμαι < ἀμφι- + δηριάομαι (πολεμώ, μάχομαι) < δῆρις

Επίθετο

ἀμφιδήριτος, -ος, -ον

• αμφίβολος, διαφιλονικούμενος

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 4, 134.1

  καὶ νίκη ἀμφιδήριτος ἐγένετο·

  η έκβαση, όμως, της μάχης ήταν αμφίβολη,

  Μετάφραση (1965-1968): Άγγελος Σ. Βλάχος, Αθήνα:Γαλαξίας @greek‑language.gr

  ※  2ος πκε αιώνας ⌘ Πολύβιος, Ἱστορίαι, 4.33.8 @scaife.perseus

  τῆς περὶ Μαντίνειαν μάχης τῶν Ἑλλήνων ἀμφιδήριτον ἐχούσης τὴν νίκην διὰ τὸν Ἐπαμινώνδου θάνατον, ἐκώλυον Λακεδαιμόνιοι μετέχειν τῶν σπονδῶν Μεσσηνίους,

Συγγενικά

• ἀδήριτος
• → και δείτε τη λέξη δῆρις

Πηγές

• ἀμφιδήριτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀμφιδήριτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.