Ἀχιλλεύς

Αυτή η σελίδα μπήκε στον κατάλογο των κλίσεων που χρειάζονται έλεγχο. Παρατηρήσεις:  Έλεγχος όλων των επικών τύπων.

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀχιλλεύς	οἱ	Ἀχιλλεῖς - Ἀχιλλῆς*
γενική	τοῦ	Ἀχιλλέως Ἀχιλλέος επικός Ἀχιλλῆος	τῶν	Ἀχιλλέων
δοτική	τῷ	Ἀχιλλεῖ	τοῖς	Ἀχιλλεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἀχιλλέᾱ	τοὺς	Ἀχιλλέᾱς
κλητική ὦ!		Ἀχιλλεῦ		Ἀχιλλεῖς - Ἀχιλλῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀχιλλῆ1 ή Ἀχιλλεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀχιλλέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀχιλλεύς άγνωστης ετυμολογίας. Ήδη μυκηναϊκή 𐀀𐀑𐀩𐀄 (a-ki-re-u). Πιθανόν προέλευσης από την προελληνική . Παραδοσιακά, ετυμολογήθηκε ως < *ΑχιλᾱϜος < ἄχος ή ἄχος (ἀχι-) + λαός

Κύριο όνομα

Ἀχιλλεύς, -έως αρσενικό

1. ανδρικό όνομα, ο Αχιλλέας, όπως ο γιος του Πηλέα (Πηλείδης) και της θέτιδας, ή ο γιος του Αιακού (Αἰακίδης)
2. (ελληνική μυθολογία) ημίθεος της ελληνικής μυθολογίας, ο γιος του Πηλέα (Πηλείδης)

Άλλες γραφές

• Ἀχιλεύς

Πηγές

• Ἀχιλλεύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Ἀχιλλεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.