ἰδιωφελής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ῐδιωφελεσ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἰδιωφελής	τὸ	ἰδιωφελές
γενική	τοῦ/τῆς	ἰδιωφελοῦς	τοῦ	ἰδιωφελοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἰδιωφελεῖ	τῷ	ἰδιωφελεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἰδιωφελῆ	τὸ	ἰδιωφελές
κλητική ὦ!		ἰδιωφελές		ἰδιωφελές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἰδιωφελεῖς	τὰ	ἰδιωφελῆ
γενική	τῶν	ἰδιωφελῶν	τῶν	ἰδιωφελῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἰδιωφελέσῐ(ν)	τοῖς	ἰδιωφελέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἰδιωφελεῖς	τὰ	ἰδιωφελῆ
κλητική ὦ!		ἰδιωφελεῖς		ἰδιωφελῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἰδιωφελεῖ	τὼ	ἰδιωφελεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἰδιωφελοῖν	τοῖν	ἰδιωφελοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἰδιωφελής (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἰδι(o)- + -ωφελής < ὀφελής

Επίθετο

ἰδιωφελής, -ής, -ές

• (ελληνιστική κοινή) ιδιωφελής, που ωφελεί ατομικά

Αντώνυμα

• κοινωφελής

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἴδιος και ὠφελέω

Πηγές

• ἰδιωφελής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.