ὀκτώπους

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὀκτώπους	τὸ	ὀκτώπουν
γενική	τοῦ/τῆς	ὀκτώποδος	τοῦ	ὀκτώποδος
δοτική	τῷ/τῇ	ὀκτώπόδῐ	τῷ	ὀκτώποδῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὀκτώποδᾰ	τὸ	ὀκτώπουν
κλητική ὦ!		ὀκτώπους		ὀκτώπουν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὀκτώποδες	τὰ	ὀκτώποδᾰ
γενική	τῶν	ὀκτωπόδων	τῶν	ὀκτωπόδων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὀκτώποσῐ(ν)	τοῖς	ὀκτώποσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὀκτώποδᾰς	τὰ	ὀκτώποδᾰ
κλητική ὦ!		ὀκτώποδες		ὀκτώποδᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὀκτώποδε	τὼ	ὀκτώποδε
γεν-δοτ	τοῖν	ὀκτωπόδοιν	τοῖν	ὀκτωπόδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ταχύπους' όπως «ταχύπους» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὀκτώπους < ὀκτώ + -πους

Επίθετο

ὀκτώπους, -ους, -ουν

1. (ως ουσιαστικό) άλλη μορφή του ὀκτάπους, χταπόδι
2. που έχει μήκος οκτώ πόδια

Δείτε επίσης

• απόγονοι → δείτε ὀκτάπους

Πηγές

• ὀκτώπους - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀκτώπους - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.